"Siomai, siomai kailanma'y hindi ako mauumay"

         Sa labinganim na taong ako'y nabubuhay sa mundong ito marami na akong natikmang pagkain. Lahat ng ito ay masasabi kong masarap at talaga namang binusog ako. Ngunit hindi parin mawawala na may isang pagkain na tumatak sa aking  panlasa. Isang pagkain na kahit paulit-ulit kong kainin kailanma'y di ko pagsasawaan at patuloy kong hahanap-hanapin. Ito ang aking nag-iisang paboritong pagkain at hindi ko ipagpapalit kahit saanumang pagkain. At pagkaing ito ay ang siomai

         Patok na patok ang siomai sa ating mga Pilipino. Kahit saan ay may nagtitinda ng siomai, sa kalsada, MRT, at kung saan saan pa. Talaga namang ang siomai ay mabenta saan ka man pumunta. Maaari mo itong kainin ng solo lamang o pwede rin naman itong gawing ulam. Sinasawsaw ito sa pinaghalong kalamansi, toyo at chili garlic sabayan mo pa ng malamig na malamig na sago't gulaman. Madalas kong kainin ito pag meryenda at minsan ay ginagawa ko rin itong ulam. Natatandaan ko pa nga na nung ako'y hayskul ay madalas namin itong kainin ng aking mga kaibigan. Pagkatapos ng aming klase ay dumederetso na kami sa siomai house upang kumain nito. Minsan nga ay nakakadalawang order pa kami nito at syempre sinasamahan namin ito ng malamig na inumin. Ligtas din itong kainin at syempre maaari ka rin magluto nito. Simple lang naman ang pagluluto ng siomai ang kailangan mo lang ay siomai wrapper, giniling na baboy, toyo, sibuyas, itlog, asin at paminta. Napakadali lang din nitong lutuin kailangan itong ilagay sa steamer sa loob nga 30 minuto. At pagkatapos nun may masarap ka nang siomai. (Yehey!)

         Sa hinaba haba ng araw matikman ko lang ang aking paboritong pagkain ay tiyak mawawala ang anumang pagod at panandalian kong makakalimutan ang aking problema. Isang kagat lamang ay tiyak kong makukumpleto na ang aking araw. Subalit paminsan minsan ay nakakaramdam ako ng saya na may halong lungkot sapagkat sa oras na natikman ko itong muli alam kong hindi ko ito titigilan at ako'y nangangamba na madagdagan ang aking timbang :)

-JEREMIAH A. BALISI